Telefon

Początki aktywności twórczej profesora Edwarda Gąsiora wiązały się z nurtem malarstwa kolorystycznego. Pod koniec studiów, po okresie fascynacji koloryzmem, Gąsior zainteresował się tym, co w tradycji tego malarstwa było drugorzędne: tematem przedstawienia. Artysta wprowadził wówczas do swoich obrazów liczne wyobrażenia figuralne - przede wszystkim akty i portrety. To zainteresowanie życiem człowieka wynikało nie tylko z potrzeby wyjścia z akademickiego uniformu koloryzmu, ale stanowiło próbę odnalezienia tego, co powinno być prawdziwym tematem sztuki. O ile koloryści uczynili właściwym tematem obrazu powierzchnię płótna i rozgrywające się na niej stosunki barwne, o tyle Gąsior chciał poszerzyć zagadnienia malarskie o temat przedstawienia. 
W następnym etapie rozwoju artystycznego, rezygnując z figuratywności, Gąsior wkroczył na drogę abstrakcji aluzyjnej, która posiadała szereg zawoalowanych odniesień, zarówno do rzeczywistości, jak i przeżyć malarza. To przeżycie stanowiło właściwy temat malarstwa Gąsiora, który ukazując targające człowiekiem emocje, ukazał w konsekwencji prawdę o jego życiu.
Na tle malarstwa polskiego, twórczość Edwarda Gąsiora stanowi jeden z nielicznych przykładów twórczego połączenia tradycji koloryzmu i jej refleksyjnego podejścia do formy malarskiej, z tendencjami abstrakcyjnymi, które w metaforyczny sposób odnoszą się do ludzkiej egzystencji.