Staroniwa

Urodzony 17 października 1904 roku w Błażowej, zm. 23 sierpnia 1992 roku w Rzeszowie. Był artystą, malarzem i rzeźbiarzem. Pierwsze nauki pobierał u swojego ojca – Kazimierza; rzeźbiarza i snycerza. W latach 1925 – 1927 uczęszczał do Szkoły Sztuk Zdobniczych i Przemysłu Drzewnego w Zakopanem. Studia malarskie odbył w latach 1927 – 1931 w Poznańskim Instytucie Sztuk Pięknych pod kierunkiem prof. Adama Hannytkiewicza oraz w Paryżu w latach 1931 – 1933, gdzie uczestniczył w wykładach prowadzonych przez prof. Józefa Pankiewicza. Pobyt w Paryżu zakończył wystawiając swoje prace malarskie w „Salonie Niezależnych”. Po powrocie do kraju uprawiał malarstwo sztalugowe i ścienne oraz rzeźbę. Pozostawił bogaty dorobek artystyczny w postaci obrazów olejnych, akwarel, rysunków oraz prac rzeźbiarskich w drewnie, które zdobią kościoły w wielu miejscowościach dawnego województwa rzeszowskiego. Od 1940 roku był członkiem Armii Krajowej i do 1944 roku działał w konspiracji (produkcja broni, oprawa graficzna do gazety „Na posterunku”). W latach 1949 – 1955 pełnił funkcję prezesa Rzeszowskiego Związku Artystów Plastyków, a później Okręgu ZPAP w Rzeszowie. Od 1944 roku uczestniczył w wystawach środowiskowych i ogólnopolskich w: Warszawie, Poznaniu, Krakowie, Opolu, a także w wystawach plastyki rzeszowskiej za granicą. W 1956 roku został wyróżniony nagrodą Wojewódzkiej Rady Narodowej w Rzeszowie za całokształt twórczości artystycznej, w 1976 roku przyznano mu Złotą Odznakę ZPAP, a w 1991 roku otrzymał nagrodę Wojewody Rzeszowskiego za wybitne osiągnięcia twórcze. W 1979 i 1991 roku miał indywidualne wystawy malarstwa w Domu Sztuki w Rzeszowie. W 2004 roku rodzina artysty oraz Biuro Wystaw Artystycznych, w setną rocznicę urodzin, zorganizowała w Rzeszowie wystawę bogatego dorobku Zbigniewa Krygowskiego.