Za spokój i trwogę

Lilla Kulka, Lilla Kulka-Sobkowicz (ur. 6 stycznia 1946 w Krakowie) – polska artystka, twórczyni tkaniny artystycznej, profesor zwyczajny.

Studia rozpoczęła w 1966 na Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Od 1968 studiowała w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Poznaniu. W 1972 obroniła dyplom z wyróżnieniem
z malarstwa i tkaniny artystycznej u prof. Stanisława Teisseyre’a i prof. Magdaleny Abakanowicz. W 1981 podjęła pracę na ASP w Krakowie, gdzie w 2000 została kierownikiem Pracowni Tkaniny Artystycznej na Wydziale Malarstwa. W 2004 została profesorem w zakresie sztuk plastycznych, ze specjalnością w tkaninie artystycznej. Od 2009, prowadziła zajęcia na kierunku wzornictwo w Wyższej Szkole Technicznej i Sztuk Stosowanych w Katowicach.

Twórczość Lilli Kulki umieszczana jest w zakresie tkaniny unikatowej. We swoich pracach wykorzystuje włókno (zwykle naturalne). Jej kompozycje obracają się wokół tematu człowieka, przedstawiają sylwetki ludzkie, odrealnione, zsyntetyzowane, z biegiem czasu ukazywane na nowe sposoby. Artystka rozpoczęła od grubo tkanych Anonimów, w latach 80. zaprezentowała Torsy — osadzone na stelażach popiersia z tkaniny, w niemal teatralnym ujęciu. Odwrotnością Anonimów były Ślady powstające poprzez wycięcie w materii obrysów postaci ludzkich. W odbiorze prac ważną funkcję pełnił światłocień. Wykorzystywana byłą zwykle jedna cieniowana gama barwna. Sylwetki ludzkie wyrażały różne stany emocjonalne, od poczucia rozdarcia po zadumę i powagę. Zestawiane wchodziły w reakcje między sobą. Oprócz postaci figuratywnych artystka korzystała również z innych motywów, ale nie były one zasadniczą treścią jej prac. Dorobek Lilli Kulki wykazuje silne związki z rzeźbą, wpisując się w nurt eksperymentalnej „rzeźby miękkiej”, wylansowanej przez Magdalenę Abakanowicz.

Oprócz tkaniny artystycznej artystka parała się również malarstwem, wystawiennictwem, rysunkiem i działaniami interdyscyplinarnymi.