Portret czarny

Urodzony 7 stycznia1923 roku w Krakowie, zm. 21 lutego 2011 r. tamże. W 1940 roku rozpoczął naukę w Staatliche Kunstgewerbeschule Krakau u profesora Stanisława Kamockiego. W latach 1942 - 1943 podczas nowicjatu studiował ikonopisarstwo w unickiej Ławrze św. Jana Chrzciciela w Uniowie pod Lwowem. Po powrocie do Krakowa związany był z kręgiem przyszłej  II Grupy Krakowskiej. W latach 1945-1947 studiował na Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie w pracowni prof. Eugeniusza Eibischa. Na początku swojej kariery pedagogicznej był asystentem Tadeusza Kantora. W 1950 roku zamieszkał w Łodzi, gdzie początkowo pełnił funkcję kierownika artystycznego Państwowej Dyrekcji Teatrów Lalek. W 1957 roku został wykładowcą w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Łodzi, gdzie prowadził pracownię projektowania tkanin dekoracyjnych, następnie zaś pracownię malarstwa. W 1962 roku przeniósł się z powrotem do Krakowa, gdzie od 1976 był profesorem Akademii Sztuk Pięknych, członkiem Polskiej Akademii Umiejętności, Grupy Młodych Plastyków oraz II Grupy Krakowskiej. Uprawiał malarstwo, rysunek zajmował się ikonopisarstwem oraz tworzył monumentalne dekoracje kościelne m.in. w Lourdes, Tychach, Warszawie, Hajnówce. W Białym Borze stworzył niewielką cerkiew grekokatolicką w której zaprojektował architekturę, wyposażenie wnętrza i wystrój malarski. Był również autorem prac teoretycznych o ikonie i malarstwie. Autor licznych wystaw indywidualnych oraz uczestnik pokazów zbiorowych. Laureat licznych nagród, wyróżnień i odznaczeń: m.in. Krzyż Wielki Orderu Odrodzenia Polski, Złoty Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” , a także Nagrody im. Jana Cybisa. W obecnym czasach uważany za jednego z najwybitniejszych malarzy polskich XX wieku.